Aleksandar Cupara iako rođen u Raškoj svima prepoznatljiv kao paraćinac, kompozitor i dugogodišnji muzičar koji je kako kaže interesovanje za muziku ispoljio već sa tri godine u rodnom mestu. Slušajući Radomira Mihajlovića, Vidoja Božinovića i Vlatka Stefanovskog na nekadašnjem trećem kanalu RTS-a Aleksandar je još kao dete imao želju za sviranjem gitare. Već sa šest godina je vanredno pohađao muzičku školu u Raškoj, a prvu gitaru je dobio od svojih roditelja.
Ono što najviše voli da svira i u čemu je pronašao sebe još od dolaska u Paraćin jeste rok i heavy metal i ističe da je oduvek bio ljubitelj energičnije muzike.
Iako je nakon srednje škole počeo da radi u fabrici, Cupara kaže da nakon odsluženja vojnog roka nije želeo da se vrati u firmu u kojoj je radio te je već sa 22 godine i profesionalno počeo da se bavi muzikom. Aleksandar ističe da teret devedesetih godina on i njegovi vršnjaci nisu previše osetili i da su imali prilično bezbrižno detinjstvo, ali i dodaje da se mnogo toga promenilo nakon što se vratio iz vojske.
Prvi bend u kome je svirao aktivno je čuveni i svima dobro poznati Bety boo u kome je, iako nije basista, godinu dana svirao bass gitaru.
Presudni trenuci interesovanja za studijski rad jesu godine kada je sa Jovanom Jovanovićem otišao da živi u Beograd kod Jovanovog oca Nenada Jovanovića Šeke i Gorana Ratkovića Raleta. U tim godinama kako kaže stvario je da neće zauvek svirati po kaficima i diskotekama već da će svoj život usmeriti ka autorskom i studijskom radu.
Cupara ističe da je sa prijateljima u jednom trenutku imao bend čiji je naziv bio „Bandidosi“ i svirali su isključivo latino muziku. Ipak i ovaj, ali i ostale bendove ostavio je po strani kada je preko prijateljice saznao je za sajt upwork na kome se osim mnogih drugih usluga traži audio produkcija za video igre, filmove i podkaste te je nakon dužeg istraživanja i učenja počeo time da se bavi.
Ipak nakon pet godina bavljenja ovim poslom u kućnom studiu shvatio je da mu nedostaje živa svirka, te je od ove godine ponovo počeo da povremeno svira u Pubu, Galeriji i u Polemarhiji.
Ima li Paraćin sluha za dobru muziku? Ovo se pitanje često nameće u mnogim manjim sredinama, iako je pojam dobre muzike veoma individualna stvar za svakog pojedinca.
Karijera ovog čoveka bogata je mnogobrojnim saradnjima sa različitim muzičarima i umetnicima sa javne scene, a jedan od njih je i Marko Šelić Marčelo sa kojim se zna još iz doba osnovne škole, a u par navrata ostvarili su i nekoliko sjajnih saradnji.
Nakon toliko godina u muziči, Aleksandar se kako kaže vratio korenima te je počeo da stvara autorku izvornu muziku.
Svima koji žele da se bave muzikom, ali i mnogim drugim stvarima koji ih interesuju Cupara poručuje da je veoma važna vera u sebe, istrajnost i volja. Ono što izgleda veštački verovatno nije pravo jer dobre stvari nikada nisu na silu.