Punih 26 godina od smrti Živote Đurića. Baš toliko godina gajimo sećanje na junaka srpske vojske, pilota koji je na samom početku NATO agresije pokušao da odbrani nemoguće. Njegov sin Aleksandar imao je svega 10 godina kada je saznao za smrt oca, a njegova sestra jednu manje.
U njegovom rodnom Davidovcu održan je Dan sećanja na ovog heroja. Okupilo se mnogo ljudi, porodica, komšije, prijatelji, pripadnici vojske, policije, boračkih udruženja i predstavnika opštine. Venci su položeni na bistu ovom junaku koja ponosno stoji u centru sela koja nas podseća na to kakvu je žrtvu podneo služeći otadžbini. Ona je na ovo mesto postavljena pre četiri godine nedaleko od Đurićeve porodične kuće u centru ovog sela.
Foto: Kanal MSvake godine da mu odaju poštu u Davidovac dolaze bivši članovi 241. lovačko-bombarderske eskadrile.
Nebojša Vulić član UO udruženja pilota TIGROVI iz Kraljeva uvek sa ponosom govori o Životi. Bio je jedan od poslednjih koji je svog komandanta ispratio na borbeni zadatak.
Vence su na spomen bistu Životi Đuriću položili najpre članovi porodice, a potom i delegacije opštine Paraćin, Vojske Srbije, 241. lovačko-bombarderske eskadrile, Udruženje pilota TIGROVI iz Kraljeva, paraćinska boračka udruženja i kolo srpskih sestara. Prisutnima se obratila i predsednica SO Paraćin Slavica Jovanović.
NATO avioni su tokom 78 dana načinili 38.400 letova, među kojima i skoro 10.500 napadačkih, a upotrebljeno je 23.614 komada vazdušne municije. U napadima koji su trajali 11 nedelja poginulo je između 1.200 i 2.500 ljudi, a pričinjena ogromna materijalna šteta, u zavisnosti od procena, kretala se oko sto milijardi dolara. U bombardovanju su teško oštećeni infrastruktura, privredni objekti, škole, zdravstvene ustanove, medijske kuće, spomenici kulture. Aleksandar se sa ponosom seća i govori o svom ocu, svestan žrtve koju je podneo. A jesmo li i mi ostali?
Života Đurić je rođen 11. aprila 1963. godine. Nakon završene osnovne škole, upisuje Vazduhoplovnu gimnaziju u Mostaru, a potom i vazduhoplovne akademije u Zadru i Podgorici. Svoju karijeru započeo je na aerodromu Petrovac kod Skoplja. U vreme NATO bombardovanja 1999. godine Đurić je bio komandat „Tigrova”, eskadrile ratnih aviona orlova, u jedinici koja je bila bazirana na aerodromu u Lađevcima kod Kraljeva. Tu postaje komandant 241. lovačko-bombarderske eskadrile.
U trenutku pogibije Života Đurić imao je 36 godina. Iza sebe je ostavio suprugu Biljanu, ćerku Anu i sina Aleksandra.
